بابک شمس ناتری/ یکی از مسایلی که باید از سوی استانداری مازندران در جلسات شورای اداری استان و یا نشستهای مختلف به مدیران کل دستگاه های اجرایی گوشزد شود، توجه به خواسته های بحق مردم در شهرستانهای استان است.

از روزهای آغازین پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی همواره امام راحل بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی و سالهای بعد مقام معظم رهبری با تاکیدات خود توجه به خواسته های مردم و رعایت انصاف و عدالت در مسایل و مباحث جاری کشور را به مسوولین توصیه می کردند و این توصیه ها نباید در دیدگاه مدیرانی که در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران امانتدار مسوولیتها و جایگاههایی هستند با تاریخ مصرف زمانی خاص دیده شود.

یکی از مسایلی که متاسفانه مورد گلایه مردم در نقاط مختلف استان مازندران است و غرب استان نیز بیش از پیش از آن رنج می برد انتصابات احساسی و گاهی بدون مشورت سرپرستان و مدیران است که باز نیز باید با تکیه بر واژه تاسف این مطلب را قلمی کنیم که اغلب مدیران در استان از 2 یا 3 شهر خاص انتصاب می شوند و برخی از دستگاههای اجرایی غرب استان نیز بعنوان دوره های کارآموزی برای این عزیزان دیده می شود.

البته تاکید بر غربی و شرقی، تا حصول نتایج مطالبه به حق مردم در خصوص تشکیل استان غربی خیلی کمک کننده نیست و شاید در مقطع زمانی کنونی که استان مازندران نیاز به یک وحدت و انسجام دارد کمی هم خدشه وارد نماید اما آنچه که قابل تامل و تفکر است دغدغه ای می باشد که مردم در اغلب شهرستانهای مازندران دارند.

این سوال ایجاد می شود در دولتی که عدالت محوری شعار آن است چرا برخی مدیران کل در مازندران با عملکرد شتابزده خود مردم را نسبت به دولت و نظام بدبین می کنند؟ آیا در شهرستانهای با جمعیت بیش از یکصد و پنجاه هزار نفر برای ریاست یک اداره با 7 یا 8 نیرو هیچ شخص شایسته ای پیدا نمی شود؟ آیا بکارگیری سرپرستان با مدت زمان طولانی در برخی دستگاه های حساس خود زیر پا گذاشتن قانون نیست؟!

اغلب مردم ما در مازندران انسانهایی ارزشی، ولایتمدار و معتقدند و همواره در عرصه های مختلف سیاسی و اجتماعی نیز محکم و استوار ایستادگی کردند اما اینکه این معرفتها دیده نشود کمی کم لطفی و بی مهری است.

نگاه به راهپیمایی ها و تظاهرات چند سال اخیر و حضور گسترده آحاد ملت و شرکت در انتخابات علیرغم تخریب و تحریم از سوی رسانه های بیگانه و سرمایه گذاری عظیمی که کشورهای مستبد جهان داشته اند باید دیده شود و این همه همراهی مردم ولایی نشان از دغدغه خاطر آنان نسبت به ارزشها، پایبندی به نظام و ولایت دارد، دور از معرفت است که حداقل خواسته آنان که در واقع انتصاب مدیران بومی و متعهد برای دستگاه های اجرایی و ادارات شهرستانهایشان هست نادیده شود!!

امیدوارم استاندار مازندران و معاونت محترم سیاسی امنیتی استانداری مازندران بر میزان انتصابهای مدیران کل در شهرستانها نیز نظارت کنند و با توجه به شناختی که از هر دو عزیز داریم مطمئنا بار دیگر دغدغه های اهالی رسانه که در واقع به عنوان نمایندگان افکار عمومی از روی دلسوزی قلم می زنند را پیگیری می کنند.

چندی پیش یکی از همکاران رسانه ای در یکی از شهرستانهای شرق استان نیز مطلبی را در اینخصوص به نگارش در اورد که با امار و ارقام می توان مظلومین مردم را در سطور آن خواند، وقتی مطالعه کردم که در آن شهرستان نیز 90درصد مسوولان بومی نیستند به این نتیجه رسیدم که نیازمند یک عزم جدی هستیم، توانایی نیروهای بومی در شهرستانهای مازندران نباید نادیده گرفته شود.

به راستی مدیران کل مازندران در طول یکسال چند بار به ادارات شهرستانهای غرب استان سر می زنند؟ هیچ بنا نداریم تلاش و زحمات مدیران استانی را نادیده گرفته یا خدای نکرده بر همتشان چشم بپوشیم ولی این نکته برایمان بی جواب می ماند که چرا با انتصاب مدیران غیر بومی در شهرستانها کاری می کنند که شاهد رفت و آمد مدیرانی باشیم که حتی حاضر نیست به شهروندان شهر محل مسوولیت خویش این افتخار را بدهند که در همانجا سکنی گزینند و صبحها وارد شهرستان حل خدمت شده و عصرها نیز به شهر خود باز می گردند.

مطمئنا اهالی خبر و رسانه دغدغه های مهمتر از انتصابات در شهرستانهای خود دارند اما چه دغدغه ای آزار دهنده تر از اینکه مجبور باشی در مقابل سوالات همشهریانتان در خصوص شدت انتصاب مدیران غیر بومی سکوت کنیم، با توجه به انتخاب نمایندگان جدید در نهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی امید این را داریم که شاهد مجمع نمایندگان استانی قوی باشیم که در آن منتخبین مردم در خانه ملت فریاد های مردم را بزنند.

مدیر غیر بومی وارد شهرستانی می شود که حتی شاید در طول زندگی خود 2 بار نیز به آن نقطه نرفته باشد و تا با فرهنگ و رفتارهای اجتماعی محل خدمتش آشنایی پیدا کند و با عملکردش مردم را به پذیرش مسوولی غیربومی وادار کند زمان طولانی می گذرد.

البته مطمئنا تعداد کمی از مدیرن کل یادداشتهای ما را مطالعه می کنند و به واسطه مشغله کاری فروانی دارند حتی بعید است که وقتی را برای مطالعه یادداشتهای اینچنینی در رسانه بگذارند اما امید این را داریم این سطور که در واقع دلنوشته ایست بر خواسته از دل و جان خسته مردم برای دریافت پاسخ این سوالات مورد مطالعه مسوولین ذی ربط قرار بگیرد و شاهد انتصابات احساسی و شتابزده در هیچ کجای مازندران نباشیم.

این حداقل خواسته مردم است که از بین فرزندان دیارشان اعتماد و اطمینان به همت و دانش آنها مشاهده گردیده تا شاهد کوچ دسته جمعی مدیران از چند شهر خاص استان نشوند، اگر چه در این بین باید همشهری گزینی ها نیز جای شایسته گزینی را نگیرند و در این فضا نیز باید دقت نظر شود تا با تعامل بین مردم و مسوولین شاهد پویایی در خدمات و نشاط در آبادانی باشیم.

گماردن سرپرستهای بی انگیزه در برخی ادارات شهرستانها موجب بی اعتمادی مردم به دستگا ها و حتی بی انگیزگی خود مدیر نیز می شود و از همه زیان آورتر خسارتی است که به نیروی انسانی موجود در آن شهرستان می زنیم.

با توجه به درایتی که از سوی استاندار گرانقدر بعنوان نماینده عالی و سیاسی دولت در مازندران و معاون سیاسی و امنیتی ایشان سراغ داریم مید است که دلسوزانه تعداد انتصابات مدیران غیربومی در هر شهرستان را مورد بررسی قرار دهند و میزان این انتصابات که می تواند انگیزه را از نیروهای انسانی توانمند و کاربلد در شهرستانها بگیرد را مشاهده کنند.

اگر منصفانه به این مسئله بنگریم می بینیم که در یک شهرستان با جمعیت بالای یکصدهزار نفر انتصاب مدیر برای یک اداره با 10 نیرو کار سختی نیست و این کار نیز باید  با تدبیر و البته به دور از نگاههای غیرحرفه ای شکل بگیرد و مدیرانی شایسته تربیت کرده تا بعدها در عرصه ملی نیز افتخاری برای مازندران باشند.